وقتی با لری “Liquidator” ، مهاجم شلخته شرکت Danny De Vito ملاقات می کنیم ، او دیوار چهارم را می شکند.
او توضیح می دهد که پول ، مانند سگ و پیراشکی ، تنها چیزهایی است که در زندگی با پذیرش بی قید و شرط دریافت می کنیم … اما پول ، از این سه ، بزرگترین پول است.
طرح لری برای به دست آوردن یک شرکت چند دهه ای سیم و کابل ، به منظور سلب و فروش دارایی های خود ، خشم مالکان جدی (گرگوری پک و پایپر لوری) را برانگیخته است. این دو وکیل و دختر خود (پنه لوپه آن میلر) را در لری می خوانند.
“پول دیگران” (1991) نورمن جویسون بی عیب و نقص نیست ، اما بسیار سرگرم کننده است و نقطه قوت خود را در تضاد با نوع عملیات طولانی مدت ، مامان و پاپ که دوست داریم با هیولا پولدار که می خواهد از آن حمایت کنیم آن را جدا کرده و از بین ببرید ، صرفاً به دلیل کهولت سن.
دی ویتو در این مورد خیره کننده است ، حتی اگر فیلمنامه لبه ها را در هر مرحله نرم کند. کار د ویتو در اینجا دارای ویژگی قدرتمندی است ، حتی اگر او قبلاً چنین مردانی را بازی کرده است (مهمترین آنها در “افراد بی رحم”). Larry the Liquidator بی احساس ، بی ادب و جنسیت گرا است. او همچنین تنها فکر می کند و نشان می دهد که به کار خود ارادت ندارد.
ما می توانیم ببینیم چرا او به پول معتاد است ، زیرا زندگی او (هرچقدر هم که شلوغ باشد) شبیه وجود رویایی مراقبان ، دستیاران و اقامتگاه های ثروتمند است که همیشه در دسترس او است.
وقتی لری به طور غیرمنتظره ای برای زنی که قصد دارد مانع از این شود که خودش باشد ، سخت برخورد می کند ، این امر باعث می شود ، شاید برای اولین بار ، آنچه را که واقعاً دارد و ارزش واقعی انسانی دارد ، در نظر بگیرد.
دی ویتو دارای یک مونولوگ اوج قاتل است که در آن صدها سهامدار عصبانی را مخاطب قرار می دهد (من این مونولوگ را دهها بار به عنوان قطعه استماع تئاتر عمومی ارائه دادم و به من کمک کرد تا بیشتر قسمتهایی را که پس از آن رفتم تهیه کنم).
DeVito هنگامی که در این فیلم بازی کرد ، در صدر جهان بود.
فیلم قبلی او ، “جنگ گل رز” ، که او همچنین آن را کارگردانی کرد ، با غلبه بر نمایش های آزمایشی ، نه تنها به یک موفقیت بزرگ بلکه به یکی از طنزهای طنز دهه تبدیل شد.
پس از “پول دیگران” ، دی ویتو در فیلم “بازگشت بتمن” نقش پنگوئن را بازی کرد.
داستان عاشقانه فیلم یک داستان عجیب است و به دلیل میلر واقعاً کار نمی کند. او برای دی ویتو اشتباه تصور نمی شود یا حتی خیلی جوان است ، اما صدای خود را پایین می آورد و اجرایی مناسب برای کمدی دهه 40 ، آلا “جمعه دخترش” ارائه می دهد. این انتخاب وحشتناکی نیست ، مگر اینکه چرخش معاصر دی ویتو با قصیده او در دوران کمدی کمدی فیلم همراه نیست.
به نظر می رسد آنها در دو فیلم کاملا متفاوت بازی می کنند.
پک به طور ایده آل انتخاب می شود ، نه فقط برای حضورش به عنوان یک نماد فیلم ، بلکه او سرسختی مردم را در نقش خود می فروشد. لوری به عنوان همسرش عالی است و از همه مردم ، دین جونز که یکبار همیشگی دیزنی بود به عنوان مسن ترین همکار پک فوق العاده بود.
فیلمنامه آلوین سارجنت به عنوان یک اقتباس موفق از بازی قابل توجه است ، زیرا کمدی/درام 1989 جری استرنر را باز می کند بدون اینکه ما را از ریشه های صحنه ای یادآوری کند. با این حال ، این “کوتاه کوتاه” نیست ، زیرا تأکید بر جلب رضایت مخاطب و عدم بیگانگی او با صحبت های دلال سهام است.
با وجود نمره شاداب ، عضلانی و تکراری دیوید نیومن و احساس غالباً مزاحم ، فیلم زیبایی خود را حفظ می کند. این فیلم هرگز مانند یک ناامیدی غم انگیز که برایان دی پالما “آتش سوزی بیهوده ها” (1990) ساخته است ، به یک کارتون مستقیم تبدیل نمی شود.
جویسون ، کارگردان تحسین شده “در گرمای شب” و “عیسی مسیح سوپراستار” ، این کار را در حالی انجام داد که در حال پخش در “Moonstruck” بود و پس از شکست شگفت انگیز فیلم “In Country” (که در ویترین نمایش داده می شود) آمد. شوخی ، بهترین عملکرد بروس ویلیس چه می تواند باشد).
در حالی که فیلم جویسون می خواهد تماشاگران را در دنیای عمومی و خصوصی تاجران برجسته نیویورکی مانند لی ایاکوکا و دونالد ترامپ (یکی از طرفداران نمایش – او حتی در کت فیلمنامه منتشر شده نیز نقل قول می کند) غرق کند ، اما برای اطمینان از تماشاگران ، اضافه کار می کند. از لری متنفر نخواهد بود و مهمتر از آن ، دی ویتو یا فیلمش را روشن نمی کند.
فیلم به همان اندازه خوب است ، بازسازی آن امروز ، با بدبینی و بدبینی دهه من ، ایده بدی نیست. اگر چیز دیگری نباشد ، فیلم جوییسون ، مانند جیمز گارنر ، وسیله نقلیه خوب ساخته شده برای کابل “بربرها در دروازه” ، به من نشان داد که چگونه بازی کار می کند ، چه چیزی در خطر است و چگونه می توان در تعقیب گوزن های بزرگ خود را از دست داد. از پول و قدرت
واقعیت سریع: “پول دیگران” در گیشه ثروت چندانی نداشت و 25 میلیون دلار در داخل جابجا کرد.
به نظر می رسد جویسون و دی ویتو بخواهند این فیلم به عنوان یک کمدی رمانتیک “وال استریت” باشد ، اما ویژگی های خشن بازی استرنر عمدتا کم رنگ شده است.
یک عیب بزرگ پایان خوش است ، تزریق آخرین لحظه ارتقاء که در مقایسه با آنچه قبلاً اتفاق افتاده است ، اگر نه کاملاً نامناسب ، احساس می شود. روحیه بخشیدن و نرم کردن ضربه بدبینانه شرکت ها نیز با کیسه شیرین اما بسیار مخلوط مایک نیکولز از “درباره هنری” در همان سال کاملاً مشهود بود.
در حالی که این بیشتر نمایشی وفادارانه از بازی استرنر است (بهترین صحنه ها و مونولوگ ها دست نخورده هستند) ، نمایشنامه با نکات بسیار سخت تری به پایان رسید ، در حالی که این پایان هالیوودی با بی پروایی است.
این شباهت چندانی با پانزده دقیقه آخر فیلم “وال استریت: پول هرگز نمی خوابد” (اولیور استون) دارد (یکی از بهترین فیلم های سال خود که با این وجود ، با یک پایان فوق العاده شگفت آور که به آن فکر می کردند ، عمدتا تضعیف می شود) ) با این وجود ، حتی اگر بازی استرنر را هرگز ندیده اید ، می توانید احساس کنید که لحظات پایانی اینجا نامناسب است.
“پول دیگران” مشکلاتی دارد ، یعنی عدم شیمیایی بین ویتو و میلر و پیچ و تاب لحظه آخر در آخرین صحنه که بسیار دستکاری کننده تر و غیر صادقانه تر از کاری است که لری مدیر تصفیه کننده در طول زمان اجرا می کند.
با وجود این ، این یکی از لحظات درخشان دی ویتو به عنوان یک مرد برجسته است – او تا سال 1997 ، زمانی که شخصیت حذفی او در فیلم “L.A.” تبدیل می شود ، دیگر به این خوبی بازی نخواهد کرد. محرمانه »و« باران ساز جان گریشام »به ما یادآوری کرد که او چه بازیگر قدرتمند و اصلی است.
با وجود اینکه برادران وارنر این فیلم را در پاییز 1991 منتشر کرد ، این وسیله نقلیه اسکار برای ستاره ای که استودیو احتمالاً در نظر داشت نبود. با این وجود ، دی ویتو ده ها رکورد حرفه ای و خودروهای بعید داشته که نشان می دهد او چقدر پویا است.
“پول دیگران” یکی از آنهاست.
